خسرو اقبال که بعد از سفر «آنتوان پینه» به تهران، با او در پاریس ملاقاتی داشت، می‌گفت: «...مسائل مختلفی درباره اوضاع ایران از جمله: تخلفات شاه، خانواده سلطنت، درباریان، و اطرافیان شاه را با او در میان نهادم. ولی ضمناً هم با قاطعیت بر این مسئله تأکید کردم که، علی‌رغم تمام تقصیرات شاه، چون او مثل صمغ باعث بهم پیوستگی ارتش می‌شود، خروجش از کشور در چنین موقعیتی هیچ نتیجه‌ای جز فاجعه در پی نخواهد داشت...
