نبودِ تنوع در صادرات محصولات، تضعیف بیش از حد بخش کشاورزی، وابستگی بیش از حد به سرمایه‌گذاری خارجی و همچنین اهمیت دادن به کشاورزی تجاری در مقابل کشاورزی خرده‌پا و متعاقب آن اهمیت دادن به جمعیت شهری در مقابل جمعیت روستایی۴ از آفاتی بود که این نگاه رشد‌محور و مبتنی بر اقتصاد تک‌محصولی بر سر ایران آورد و اجازه نداد تمامی ابعاد اقتصادی کشور به صورت متوازن جلو بروند و اقتصاد ایران را به طفلی تبدیل نمود که پاهایش بزرگتر از دستهایش بود.
