تهیه و تنظیم: فرهاد قلی‌زاده
جمعه 2 تا چهارشنبه 7 اسفند 1348
«... من [
اسدالله علم ـ وزیر دربار شاهنشاهی] در مورد عدم هماهنگی تصمیم‌گیری‌ها در این مملکت احساس نگرانی می‌کنم. تاکنون قدرت‌های خارجی ما را به حال خودمان رها کرده‌اند، اما اوضاع داخلی اصلا رو به راه نیست. من ذاتا آدم صبوری هستم، ولی وقایع اخیر حسابی بدن مرا به لرزه درآورده است. هر یک از وزرا جداگانه به شاه گزارش می‌دهد و شاه نیز در نهایت دستورهایش را بدون کمترین مشورت با نخست‌وزیر بیچاره صادر می‌کند. چه بسا رمز دوام نخست‌وزیری‌اش در شش سال گذشته هم همین بوده است. با همه این حرف‌ها، شاه فرصت تفکر برای تصمیم‌گیری‌هایش ندارد و اشتباهاتی صورت می‌گیرد. شاه با 28 سال تجربه و هوش خداداد، تا حدودی عاقل است، اما در دنیای امروز حکومت کردن مسئله پیچیده و ظریفی شده است. من بارها گفته‌ام که ما باید مشاوران مخصوصی داشته باشیم تا در مورد هر مشکل مستقلا مطالعه کنند و گزارش‌هایشان را به شاه بدهند؛ مثل سایر کشورها. خود او دیده است که مشاوران خصوصی رئیس‌جمهور آمریکا حسابشان به‌کلی از هیئت دولت آمریکا جداست، ولی او زیر بار نمی‌رود و همیشه می‌گوید اصلا مایل نیست دولت در دولت درست کند و معتقد است اطلاعاتی که از ساواک و ارتش به او می‌رسد، وافی به مقصود است. می‌ترسم یک روز بهای این مسامحه را بپردازیم.»1
