یکی از مهم‌ترین موضوعات اختلاف فوزیه با شاه و طلاق او هم همین پری دیو سالار بود. او نوه دختری مرحوم سالار فاتح دیوسالار کجوری بود که دختر حبیب‌الله‌خان دیوسالار، برادرزاده سالار فاتح می‌باشد و فعلا نیز زنده است و عجب این است که مادر دختر نیز چندان خوش سابقه نبود
تهیه و تنظیم: فرهاد قلی‌زاده
«...اما در خصوص رابطه شاه با پری دیوسالار که شهرت زیادی داشت، سالهای بعد یک روز با خانم تاج‌ماه خانم وارسته، خواهر بزرگ خانم خودم صحبت می‌کردیم و موضوع به عروسی شاه و طلاق‌های فوزیه و ثریا کشید؛ او می‌گفت: یکی از دخترهایش در سالهای پس از شهریور 1320 تا زمان طلاق فوزیه در خیابان حقوقی می‌نشست و به همین ملاحظه کرارا به منزل او می‌رفت. در آن کوچه این پری دیوسالار خانه‌ای داشت که کرارا شاه را دیده بودند به‌طور ناشناس با اتومبیل خود به خانه پری گاه و بی‌گاه می‌آمد و می‌رفت و چون خانم وارسته زنی بود که شوهرش جزء رجال درجه اول، یعنی وزیر بود، او اظهار اطلاع و رؤیت شخص او را می‌کرد که به خانه پری می‌آمد و با او بود و به قول خانم وارسته یکی از مهم‌ترین موضوعات اختلاف فوزیه با شاه و طلاق او هم همین پری دیو سالار و نقش [تعلق] خاطر شاه به او بود که شهرت عمومی داشت.
اما این پری دیوسالار که بود؟ او نوه دختری مرحوم سالار فاتح دیوسالار کجوری بود که دختر حبیب‌الله‌خان دیوسالار، برادرزاده سالار فاتح می‌باشد و فعلا نیز زنده است و عجب این است که مادر دختر نیز چندان خوش سابقه نبود؛ زیرا یادم می‌آید که در سالهای 1315 یا 1316 بود که دکتر احمد مقبل، وکیل دادگستری، به طرفیت همین حبیب‌الله‌خان دیوسالار به وکالت از مادر پری به طرح دعوایی مربوط به مهریه و طلاق علیه شوهرش، حبیب‌الله‌خان پرداخته بود که او به من وکالت دفاع از آن دعوا را واگذار نموده بود و این دختر و برادرش که او هم کارهایی کرده که شهرت انحرافی دارد، ثمره این ازدواج می‌باشند که با آن اختلاف و طلاق و جدایی و به هم خوردن کانون خانواده پرورش یافته بودند. این پری خانم بعدها که از شهرت اولیه‌اش افتاد، از طرف سناتور مهدی نمازی "نفقه" شد و معروف بود که ایام بازنشستگی خود را با او به سر می‌برد.»1
محمدرضا پهلوی به اتفاق همسرش فوزیه و دخترشان شهناز پهلوی
شماره آرشیو: 934-134ص
پی نوشت:
1. ابوالحسن عمیدی نوری، یادداشت‌های یک روزنامه‌نگار (تحولات نیم قرن اخیر تاریخ معاصر ایران از نگاه ابوالحسن عمیدی نوری)، به کوشش: مختار حدیدی ـ جلال فرهمند، ج 2، تهران، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1384، صص 196ـ197. https://iichs.ir/vdcd.n0j2yt0ofa26y.html
