تهیه و تنظیم: فرهاد قلی‌زاده
«...پرونده 17 آذر [سال 1321] نیز تحت تنظیم بود. از کسانی که بازداشت شده بودند تحقیقات به عمل آمد و از قراری که بعداً از مرحوم
قوام‌السلطنه شنیدم دنباله تحقیقات به جاهای باریک کشیده شده بود. پای زنی به میان آمده بود به نام پری دیوسالار "معشوقه شاه" که او در راه ایجاد این بلوا، پول فراوان خرج کرده بود و سردسته‌های بلوا از قبیل مرحوم احمد دهقان از او پول گرفته بودند. دامنه تحقیقات از منبع پول او دارای اهمیت خاص بود، بدین معنی که معلوم شد قبل از بروز توطئه چکی به مبلغ قابل توجه از حساب شاه به این خانم داده شده بود که آن وجه قابل در حساب او ریخته شده [و او] را در چنین خرجی آماده ساخته بود. اهمیت این موضوع که از نظر محمدرضاشاه هم مستور نمانده بود باعث گردیده بود بر فعالیت دربار و ارتش در سقوط کابینه قوام افزوده گردد. به همین جهت اولا از مجلس شورا طی طرحی که [از طرف] خود نمایندگان مجلس به فعالیت عباس مسعودی و شکرالله صفوی تهیه شده بود تحت عنوان اینکه "کسانی که تا این تاریخ بیش از بیست سال مدیر و صاحب امتیاز روزنامه بودند حق داشتن امتیاز و انتشار روزنامه خود را دارند" ماده واحده‌ای از تصویب گذشت که دو مرتبه روزنامه‌های "اطلاعات" و "کوشش" با داشتن امتیاز روزنامه از طرف مسعودی و صفوی منتشر گردیدند؛ ثانیا کابینه قوام‌السلطنه از اکثریت افتاده ساقط گردید و کابینه تازه نیز به ریاست همان علی سهیلی لین‌الاریکه [لین‌العریکه]1 تشکیل شد که هم قابل انعطاف در برابر خارجیان بود و هم دربار و هم نمایندگان مجلس، که کم‌کم احساس می‌نمودند باید وارد مبارزه انتخاباتی برای تشکیل مجلس چهاردهم گردند (که اولین دوره انتخابات آزاد پارلمان ایران پس از اختناق بیست‌ساله دوره رضاشاه پهلوی بود). به همین جهت شخصیتی چون مرحوم علی سهیلی برای هر سه قدرت متنفذ کشور در چنین موقعی مناسب بود»2
