با وجودی سندی که تاریخ 24 مهر 1344 را بر خود دارد و حاوی نامه‌ای به قلم حسن سراج حجازی، وزیر کشور، خطاب به امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر، درباره تقسیمات کشوری است، در روز ۲۲ مرداد ۱۳۵۰، یعنی فقط شش سال پس از نگارش این نامه، به عمر استان چهاردهم ایران خاتمه داده شد...
در سندی که از تاریخ 24 مهر 1344 موجود است نشان می‌دهد که بحرین «جز خاک لاینفک ایران» به شمار رفته و بر اساس مصوبه مجلس شورای ملی در سال 1336 قرار است که از این حوزه انتخابیه (جزایر ایران در خلیج فارس) دو نماینده در مجلس حضور داشته باشند.
در بخشی از این سند، حسن سراج حجازی، وزیر کشور، نامه‌ای به امیرعباس هویدا، نخست‌وزیر، نوشته و طی آن جایگاه مجمع‌الجزایر بحرین در تقسیمات کشوری و حق حاکمیت ایران بر آن به عنوان استان چهاردهم کشور براساس تصویب هیئت دولت را یادآور شده است.
اما بعد از گذشت چند سال، با درخواست انگلیس و توافق شاه سابق، بحرین در روز ۲۲ مرداد ۱۳۵۰ از ایران جدا شد و در 25 آذر همان سال، به عنوان یکصدوبیست‌ونهمین کشور به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
