پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشکده تاریخ معاصر؛
به عنوان نخستین سؤال، تأثیرات شهید آیت‌الله حاج شیخ محمد صدوقی یزدی بر خود را چگونه و تا چه میزان می‌بینید؟
بسم الله الرحمن الرحیم. من متولد سال 1325 هستم و چهار یا پنج ساله بودم که
شهید آیت‌الله صدوقی به یزد آمدند. همه یزدی‌های اصیل، ایشان را به‌خوبی می‌شناسند. منبرهای آیت‌الله صدوقی در ماه مبارک رمضان را هرگز از یاد نمی‌برم. ایشان در این ماه و بعد از اقامه نماز ظهر و عصر، روزی یک ساعت منبر می‌رفتند.
خاطرم هست به من سفارش می‌کردند که در کنار دروس دبیرستان، به یاد‌گیری علوم دینی هم بپردازم. به همین دلیل من به همراه یک نفر دیگر، دروس طلبگی را از ابتدا فرا گرفتیم. آیت‌الله صدوقی مرتبا اوضاع درسی ما را می‌پرسیدند و حتی بعدها فهمیدم که ایشان مبلغی پول داده بودند تا به ما داده شود و از این طریق، ما به درس خواندن تشویق شویم. به یاد دارم هفته‌ای پنج تومان به ما می‌دادند.
ظاهرا شما اوصاف آیت‌الله صدوقی را از زبان شهید آیت‌الله سیدعبدالحسین دستغیب نیز شنیده بودید. فکر می‌کنم که اکنون، فرصت مناسبی برای نَقل این خاطره است.
اولین بار که نام آیت‌الله صدوقی را از زبان شهید آیت‌الله دستغیب شنیدم، در کلاس درس تفسیر سوره فرقان بود. در سوره فرقان به آیه‌ای می‌رسیم که در آن چهارده ویژگی برای بندگان خدا ذکر شده است. در یکی از این ویژگی‌ها آمده است که بندگان من روی زمین با‌وقار و هیمنه راه می‌روند. در آن زمان من به همراه دو یزدی دیگر، در کلاس بودیم. یکی از آنها اهل میبد و دیگری اهل محلات پایین یزد بود. شهید دستغیب وقتی به آن آیه رسیدند، گفت: «الحمدالله ما در کلاس شاگرد یزدی داریم، بندگانی مثل حضرت آیت‌الله صدوقی، با هیمنه و وقار قدم برمی‌دارند...».
