[1]. حجتالاسلام والمسلمین حاج آقا مجتبی عراقی در سال 1323ق در قریه کرهرود عراق (اراک) متولد شد. تحصیلات ابتدایی و مقداری از سطح را خدمت پدر گذرانده در سال 1349ق به منظور تکمیل دروس به وطن اصلی برگشت. چهار سال در محضر اساتید فن و حجج اسلام مرحوم آقا سیدمحسن هفتهای و مرحوم محقق آقا شیخ محمد سلطانالعلماء استفاده نمود؛ در سال 1353ق به قم مهاجرت و از آیات عظام قم بالاخص مرحوم
آیتالله العظمی حائری و آیتالله حجت و آیتالله خوانساری بهره برد. تقریرات فقه و اصول آنان را به رشته تحریر آورده و در 28 صفر 1358 به واسطه فوت مرحوم والدش به کنگاور مراجعت نمود.
از جمله خدمت ایشان پس از اقامه نماز جماعت و تبلیغ، احداث مسجد بزرگی است که مورد بهرهبرداری مسلمانان آن منطقه قرار گرفت.
وی در 6 محرمالحرام 1370ق برای بار دوم به قم مهاجرت نمود و در حوزه درس
آیتالله بروجردی شرکت کرد و در رجب 1377 دفاتر و پروندههای مربوطه به نظام وظیفه طلاب و نیز مدیریت کتابخانه فیضیه و تولیت مدرسه آیتالله بروجردی را به عهده گرفت و در سال 1377ق با جمعی از مشتاقان اهل بیت(ع) ضریح مطهر حضرت رقیه بنتالحسین(ع) را به دمشق برد.
از آثار قلمی ایشان عناوین زیر است:
ـ دومین شبر یا علی بن الحسین الاکبر؛
ـ وقایع الایام با سبک نوین؛
ـ لیله القدر؛
ـ شرح زندگی مرحوم حاج سیدمحمدتقی خوانساری در مجله «حکمت» به طبع رسیده است؛
ـ فهرست کتابخانه مدرسه فیضیه در دو مجلد در سالهای 1378 و 1379ق به طبع رسیده است.
رک:
گنجینه دانشمندان، ج 2، ص 199.