شاه به خوبی میدانست که خصوصیسازی یکی از مؤلفههای مهم توسعه سیاسی است؛ ازاینرو، حمایت از این بخش و گسترش آن میتوانست تهدید بالقوه حکومت دیکتاتوری او باشد. بر اساس این نگرش، درآمدهای نفتی در بخشهایی به کار گرفته شد که در درازمدت میتوانست به تمرکز قدرت او کمک کند.