[1]. رضا ضیاء ابراهیمی،
پیدایش ناسیونالیسم ایرانی: نژاد و سیاست بی‌جاسازی، ترجمه حسن افشار، تهران، نشر مرکز، 1396، صص 30-45.
[2]. یونس پارسا بناب،
تاریخ صدساله احزاب و سازمان‌های سیاسی ایران (1284-1384)، واشنگتن، راوندی، 1383، صص 46-50.
[3]. لطف‌اﷲ آجدانی،
روشنفکران ایران در عصر مشروطیت، تهران، اختران، کتاب آمه، 1386، صص 84-90.
[4]. احمد مجدالاسلام کرمانی،
تاریخ انحطاط مجلس، اصفهان، دانشگاه اصفهان، 1351، صص 36-42.
[5]. سیدمحمد عزیزی،
انجمن ایالتی آذربایجان در دوره مشروطیت، تهران ، اختر، 1385، صص 37-40.
[6]. مهدی مجتهدی،
تقی‌زاده؛ روشنگری‌ها در مشروطیت ایران، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1357، صص 120-121.
[7]. سهراب یزدانی،
اجتماعیون عامیون، تهران، نی، 1391، صص 251-252.
[8]. ایرج افشار،
زندگی طوفانی، تهران، توس، چ سوم، 1399، صص 99-100.
[9]. عبدالحسین ناهیدی آذر،
جنبش آزادیستان، شیخ محمد خیابانی “انقلاب سوم مشروطیت، تهران، نشر اختر، 1379، صص 125-127.
[10]. صمد سرداری‌نیا،
علی مسیو رهبر مرکز عیبی تبریز، تهران، دنیا، 1359، صص 24-27.
[11]. کریم طاهرزاده بهزاد،
قیام آذربایجان در انقلاب مشروطه، تهران، انتشارات اقبال، 1390، ص 100.
