سید محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار (و قبل از آن بهجت)، فرزند آقا سید اسماعیل موسوی معروف به حاج میر آقا خشکنابی است. دوره کودکی وی با جنبش آزادی‌خواهان مشروطه به رهبری ستارخان و باقرخان هم‌زمان بود. وی در این دوره با قرآن و دیوان حافظ آشنا شد و پس از تحصیلات مقدماتی، به تهران رفت و وارد مدرسه دارالفنون گردید. شهریار تا کلاس آخر مدرسه طب را گذراند، اما به دلایلی از ادامه تحصیل محروم شد و پس از آن وارد خدمت دولتی گردید. او تا سال 1314ش در اداره ثبت اسناد نیشابور و مشهد مشغول به کار شد و پس از آن به استخدام بانک کـشاورزی تهـران درآمد. محمدحسین بهجت پس از مدتی سکونت در تهران، از سال 1319 در تبریز اقامت نمود. از شعرهای جاودان این شاعر تبریزی می‌توان به شعر زیبایش در وصف مولای متقیان حضرت علی(ع) و منظومه «حیدر بابا» (حیدربابا نام کوهى است در زادگاه او) اشاره کرد. شهریار به دلیل بیماری در 27 شهریور 1367 چشم از این جهان فروبست و پیکر او در مقبره‌الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
iichs.ir/vdca.inyk49now5k14.html
