تهیه و تنظیم: فرهاد قلی‌زاده
یکشنبه 9 دی 1352
«... نخستین علائم حاکی از اینکه شاه از سلامتی کامل برخوردار نیست در طول سفری به جزیره کیش بروز کرد. علم در خاطرات خود آورده که چطور دکتر
ایادی، پزشک مخصوص شاه، به استقبال او آمد و توصیه کرد پروفسور ژان برنار، خون‌شناس فرانسوی، برای معاینه شاه دعوت شود (خاطرات 20 فروردین) تشخیص بیماری والدنستروم ــ نوعی سرطان خون ــ توسط گروه متخصصین فرانسوی فقط با پروفسور صفویان و بعداً با دکتر ایادی در میان گذاشته شد و نه با خود شاه. فرانسوی‌ها که در مداوای شخصیت‌های برجسته در سایر کشورهای دنیا تجربه داشتند، معتقد بودند که اختفای کامل جهت جلوگیری از سوء استفاده دیگران از وضع شاه الزامی بود. گزارش‌های پزشکی ارسالی به پروفسور صفویان از شاه به عنوان «شماره 2» یاد می‌کرد ــ «شماره یک» خود علم بود که از مدت‌ها پیش توسط همان پزشکان معالجه می‌شد. شهبانو تا دو سال بعد از حقیقت دور نگه داشته شد. به علم هیچ‌گاه گفته نشد. شاه شخصا از ماهیت دقیق بیماری‌اش بی‌اطلاع بود، با اینکه حتی پیش از انقلاب تدریجا به میزان وخامت آن پی برده بود.»1
