رضاشاه در زمان وزارت جنگ پیگیر شناخت ادبیات حماسی شد و در این میان شاهنامه فردوسی اثر مورد علاقه او بود. در باستانگرایی رضاشاهی، بسیاری از واقعیتها درباره فردوسی تحریف و اشعار او در مدح پیامبر و ائمه نادیده گرفته شد تا او، فردی حماسی معرفی شود که در پی احیای آداب و رسوم ایران باستان و آیین زرتشتی بوده و با سرودن شاهنامه، دشمنی خود را با اعراب و اسلام بیان کرده است