در چند روز نوروز فرصتی به‌دست آمد تا به چند فروشگاه قدیمی و معروف تهران که محصولات داخلی می‌فروختند رجوع کنم، ولی ای کاش رجوع نکرده بودم
پایگاهاطلاعرسانیپژوهشکدهتاریخمعاصر؛ «در چند روز نوروز فرصتی به‌دست آمد تا به چند فروشگاه قدیمی و معروف تهران که محصولات داخلی می‌فروختند رجوع کنم، ولی ای کاش رجوع نکرده بودم؛ زیرا در برخی از این فروشگاهها اثری از محصولات داخلی نبود و در برخی دیگر، کالاهای خارجی از لحاظ مقدار به کالاهای داخلی می‌چربید! در یکی از فروشگاه‌های تجریش که خاص فروش پارچه‌های عالی و معروف مقدم بود، فروشنده که مرد بصیر و واردی بود گفت: روزی هیچ پارچه‌ای جز پارچه مقدم نداشتیم، ولی امروز پارچه تمام کشورها را داریم جز پارچه داخلی مقدم؛ جالب‌تر آنکه آن روزها فروشمان بیشتر بود، ولی این روزها با وجود اینکه پارچه‌هایمان خیلی خوب است، مع‌ذلک فروشمان کمتر شده است؛ زیرا مردم لباس دوخته خارجی می‌خرند یا با خود می‌آورند. در فروشگاه دیگری که تابلوهای محصولات خانگی ایرانی روی در آن دیده می‌شد، فقط چند یخچال و لباسشور داخلی عرضه شده بود درحالی‌که قسمت اعظم فروشگاه مملو از وسایل خارجی بود؛ مهم‌تر اینکه فروشنده هم برای محصولات خارجی تبلیغ می‌کرد.»[1]
