۲۹ بهمن ۱۳۴۶

[1]. شهید آیت‌الله دکتر محمد مفتح به روایت اسناد ساواک، ص 167.

[2]. جبهه ملی به روایت اسناد ساواک، ص 209.

[3]. آیت‌الله شیخ بهاءالدین محلاتی به روایت اسناد ساواک، ج 1، ص 363.

[4]. محمدعلی صفاری فرزند محمدحسین منظم‌السلطنه است که از ملاکین معروف لاهیجان بوده است. در سال 1280 (و به قولی ۱۲۸۵) در لاهیجان به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی را در مدرسه حقیقت لاهیجان به پایان رسانید. در سال 1297 به تهران آمده و در مدرسه ایران و آلمان دنباله تحصیل را گرفت و کمی قبل از شروع جنگ بین‌المللی بار سفر بست و به روسیه مسافرت کرد و در دانشکده نظامی به تعلیم فنون نظامی پرداخت و تا پایان جنگ بین‌المللی گاهی در تهران و زمانی در روسیه به‌سر برد تا آنکه تحصیلات نظامی خود را تمام کرد. از روسیه یکسر به تهران آمد و بلافاصله وارد ارتش شد و با درجه ستوان سومی قزاق مشغول گردید.
سرتیپ صفاری کلکسیون مشاغل مختلف است با آنکه در خدمت ارتش بوده مدتی معاونت شهرداری را به عهده داشته و زمانی فرماندار نظامی گرگان و شهسوار شده و بعد از شهریور 1320 هنگامی که سرهنگ بود به درخواست شخصی به وزارت کشور منتقل و در آن وزارتخانه مدتی مدیر کل انتظامات و سپس مدیر کل کارگزینی گردید و در زمان ریاست دارایی دکتر میلسپو مدیریت کل غله و نان را عهده‌دار بود و بعد از آن به عضویت هیئت‌مدیره شیلات منصوب و در زمان زمامداری قوام‌السلطنه ریاست شهربانی کل کشور به او واگذار گردید. مدتی بعد از سقوط دولت قوام‌السلطنه این سمت را نیز داشت و در دربار از تقرب خاصی برخوردار بود.
در زمان مصدق وی از مسئولیت‌هایش خلع شد و پس از کودتای 28 مرداد، مدتی شهردار تهران و سپس نماینده مردم لاهیجان بود و سه دوره نیز در مجلس سنا عضویت داشت.
صفاری در کنار مشاغل اداری، از اعضای کمیته مرکزی حزب ملیون، حزب اتحاد ملی، حزب ایران نوین و عضو دفتر اجرایی و سیاسی حزب رستاخیز و لژ فراماسونری قوی به‌شمار می‌آمد. او با مریم ابتهاج ازدواج کرد و صاحب سه فرزند به نام امیرهوشنگ، ایرج و بیژن بوده است. رک: اسناد ساواک، پرونده‌های انفرادی

[5]. پرویز خسروانی به روایت اسناد ساواک، ص 110.

[6]. آیندگان، ۲۹ بهمن ۱۳۴۶، صص ۱ و ۱۲.

[7]. اطلاعات، ۲۹ بهمن ۱۳۴۶، صص ۱ و ۲۴.

[8]. همان، صص ۱ و ۲۱.

[9]. همان، ص ۲۱.

[10]. همان‌جا.

[11]. همان، ص ۲۴.

[12]. همان‌جا.

[13]. همان‌جا.

[14]. همان، صص ۱ و ۴؛ آیندگان، ۲۹ بهمن ۱۳۴۶، صص ۱ و ۱۲.

[15]. آیندگان، ۲۹ بهمن ۱۳۴۶، ص ۱.

[16]. همان‌جا.